Δημοσιεύτηκε η υπ’ αριθμ. 36/2025 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Νέα Τακτική Διαδικασία), με την οποία απορρίφθηκε αγωγή που στρεφόταν κατά εντολέων μας, με αίτημα να καταβληθεί σε γνωστή εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων (δήθεν) οφειλόμενο ποσό από σύμβαση δανείου. Ειδικότερα, η αντίδικος ισχυρίσθηκε ότι συνήφθη δήθεν σύμβαση δανείου σε κατάστημα γνωστού πιστωτικού ιδρύματος στο Λονδίνο και από τη σύμβαση αυτή απέρρεε οφειλή ισόποση κατά προσέγγιση, μαζί με τους φερόμενους τόκους υπερημερίας, 60.000.000 Ιαπωνικών Γιεν.
Μεταξύ των πολλών ισχυρισμών μας σχετικά με το απαράδεκτο και το αβάσιμο της αγωγής της αντιδίκου, προβλήθηκε εκ μέρους των εντολέων μας – εναγομένων ένσταση παραγραφής της επίδικης απαίτησης που απέρρεε από την επίμαχη σύμβαση δανείου, καθότι σύμφωνα με το Αγγλικό Δίκαιο (όπου εφαρμόστηκε κατόπιν ρητής συμφωνίας των μερών) η παραγραφή των αξιώσεων που απορρέουν από τις απλές δανειακές συμβάσεις είναι 6ετής, σε αντίθεση με τις απαιτήσεις που είναι εξασφαλισμένες με υποθήκη ή άλλο εμπράγματο βάρος, όπου η παραγραφή είναι 12ετής.
Το Πρωτοδικείο έκανε δεκτή την προβληθείσα από τους εντολείς μας ένσταση παραγραφής της επίδικης σύμβασης δανείου με το εξής ενδιαφέρον σκεπτικό: «Περαιτέρω, σύμφωνα με όσα εκτενώς αναφέρθηκαν στην προηγηθείσα, υπό στοιχείο (II) νομική σκέψη, οι προαναφερθείσες συμβάσεις, θεωρούνται κατά το αγγλικό δίκαιο απλές συμβάσεις (simple contracts) και όχι «Specialty», δεδομένου ότι αν και υπογράφηκαν εκ μέρους της ενάγουσας από δύο εξουσιοδοτημένα προς τούτο πρόσωπα, ωστόσο, δεν καθίσταται σαφές από το περιεχόμενό τους ότι προορίζονται να είναι «deed» από το πρόσωπο που τις συνέταξε ή από τα συμβαλλόμενα μέρη, είτε με το να προσδιορίζονται ως «deed» είτε με το να αναφέρεται ότι θα εκτελεστούν ή υπογράφοντaι ως «deed». Κατά συνέπεια, οι ένδικες συμβάσεις υπόκεινται σε 6ετή παραγραφή, που εκκινείται από την ημέρα που γεννήθηκε η αιτία της αξίωσης (παραγρ. 5 αγγλΝΠ). Σημειώνεται ότι εν προκειμένω δεν τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 20 αγγλΝΠ, που προβλέπει 12ετή παραγραφή για αξιώσεις εξασφαλισμένες με υποθήκη ή εμπράγματο δικαίωμα, καθόσον στο αγγλικό δίκαιο δεν υπάρχει διάταξη νόμου ή νομολογία που να προβλέπει την προσημείωση υποθήκης του ελληνικού δικαίου, μέσω της οποίας εξασφαλίστηκε η ένδικη απαίτηση ή διάταξη που να αναφέρεται ή αντιστοιχεί σε αυτή. {..}.»
Περαιτέρω, το Δικαστήριο διέλαβε και τα εξής σε σχέση με την 12ετή παραγραφή της επίδικης απαίτησης: «Ως obiter dictum αναφέρεται ότι ακόμη και αν οι επίδικες συμβάσεις ήταν «Specialty», ή η ενάγουσα ήταν ως προς αυτές εμπραγμάτως εξασφαλισμένη, οπότε σε αμφότερες τις περιπτώσεις θα τύχανε εφαρμογής η 12ετής παραγραφή, οι αγωγικές αξιώσεις θα ήταν επίσης παραγεγραμμένες, δεδομένου ότι, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, από την ../../2001 έως την ../../2022 μεσολαβεί διάστημα μεγαλύτερο των δώδεκα ετών. Η ενάγουσα καθ' υποφοράν με την ένδικη αγωγή της παραθέτει ότι κατά των εναγομένων έχει ασκήσει τη με ΓΑΚ/ΑΚΔ ………/………../2012 αγωγή της, που είχε την ίδια ιστορική και νομική αιτία με την ένδικη, η οποία απορρίφθηκε τελεσίδικα, για λόγους μη ουσιαστικούς, δυνάμει της υπ' αριθ. ………/2020 απόφασης του Εφετείου Αθηνών και ότι η ένδικη αγωγή της ασκήθηκε μέσα σε έξι μήνες από την τελεσίδικη απόρριψη της προηγούμενης και συνεπώς κατ’ εφαρμογή του άρθρου 263 ΑΚ, η παραγραφή των αξιώσεών της έχει διακοπεί ήδη από την άσκηση της πρώτης αγωγής της. Ωστόσο, ο ανωτέρω ισχυρισμός της ενάγουσας τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθόσον η προρρηθείσα διάταξη του άρθρου 263 ΑΚ δε μπορεί, ως ουσιαστικού δικαίου διάταξη, σύμφωνα και με την υπό στοιχείο (II) νομική σκέψη της παρούσας, να τύχει εν προκειμένω εφαρμογής».
Είναι ενδιαφέρουσα η εν λόγω απόφαση καθότι εξετάζει το ζήτημα της παραγραφής σε δανειακή σύμβαση που διέπεται από το αγγλικό δίκαιο. Άρα τίθενται ζητήματα προσαρμογής του αγγλικού δικαίου στους ελληνικούς θεσμούς εμπράγματης ασφάλειας, όπως επίσης και ζητήματα εφαρμογής ή μη του άρθρου 263 ΑΚ περί διακοπής της παραγραφής.
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις