Εξεδόθη πρόσφατα η υπ’ αριθ. 1042/2025 Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία έγινε δεκτή Ανακοπή εντολέως μας και ακυρώθηκε Δήλωση Συνέχισης Πλειστηριασμού δυνάμει της οποίας εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεως (Servicer) επέσπευδε πλειστηριασμό σε ακίνητο του. Η επίμαχη Δήλωση Συνέχισης Πλειστηριασμού ακυρώθηκε διότι το Δικαστήριο πιθανολόγησε ότι η συμπεριφορά της αντιδίκου ήταν καταχρηστική.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο εντολέας μας, εγγυητής σε σύμβαση παροχής πιστώσεως, βρισκόταν σε διαδικασία διαπραγμάτευσης με την αντίδικο και είχαν συμφωνήσει εντός του 2023 ως προς το τελικό ποσό που θα έπρεπε να καταβληθεί. Η εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων, όμως, «αν και γνώριζε τα οικονομικά δεδομένα της πιστούχου εταιρίας και των υπέρ αυτής εγγυητών, οι οποίοι βρίσκονταν σε φάση ανάκαμψης από τα προηγούμενα έτη της κρίσης» επέμενε στην αποπληρωμή του συμφωνηθέντος υπολοίπου εντός πέντε (5) μηνών από την υπογραφή της ρύθμισης. Το εν λόγω διάστημα, κατά τις παραδοχές της απόφασης, δεν κατέλειπε στην πρωτοφειλέτρια εταιρεία και τους εγγυητές εύλογο περιθώριο για την καταστεί δυνατή η εξόφληση, ώστε δεν ήταν δυνατόν τελικώς να οριστικοποιήσουν όλους τους όρους της συμφωνίας. Την ίδια στάση κράτησε η αντίδικος και μετά την σύνταξη της ανακοπτόμενης Δήλωσης Συνέχισης, υπαναχωρώντας από τον τελικό προσδιορισμό της ένδικης απαίτησης που έλαβε χώρα εντός του 2023, «χωρίς να καθίσταται ούτε μέχρι και σήμερα σαφής» ο λόγος της μεταστροφής αυτής. Το Δικαστήριο συνεκτίμησε και το ότι η απαίτηση της αντιδίκου θα ικανοποιηθεί σε μεγαλύτερο βαθμό με τον προτεινόμενο διακανονισμό, από ότι με την διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης.
Το επίμαχο χωρίο της απόφασης έχει ως εξής: "Εντούτοις, αν και η καθ’ ης η ανακοπή γνώριζε τα οικονομικά δεδομένα της πιστούχου εταιρίας και των υπέρ αυτής εγγυητών, οι οποίοι βρίσκονταν σε φάση ανάκαμψης από τα προηγούμενα έτη της οικονομικής κρίσης, αξίωσε, την 31η.05.2023, την καταβολή του ποσού αυτού (700.000 ευρώ), σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ήτοι των μεν 200.000 ευρώ, εντός ενός μηνός από τη συμφωνία, του δε υπολοίπου των 500.000 ευρώ, εντός 5 μηνών από τη συμφωνία. Μη καταλειπομένου, έτσι, ενός εύλογου περιθωρίου ορισμένων ετών, και όχι ολίγων μηνών, προκειμένου να καταστεί εφικτή η εξόφληση του ορισθέντος, ως οφειλόμενου, ποσού των 700.000 ευρώ, συντάχθηκε η επίμαχη δήλωση συνέχισης πλειστηριασμού, ακόμη δε και μετά την πρόσφατη τηλεδιάσκεψη των αντιδίκων, στις 15.01.2025, η καθ’ ης απέρριψε την πρόταση του ανακόπτοντος και των λοιπών καθ’ ων η εκτέλεση, περί προκαταβολής ποσού 210.000 ευρώ, έναντι του χρέους των 700.000 ευρώ, και αποπληρωμή του υπολοίπου ποσού των 490.000, εντός χρονικού διαστήματος δύο ετών, και υπαναχώρησε από τον αρχικό προσδιορισμό της ένδικης απαίτησης, προβάλλοντας, κατά τρόπο αόριστο, ισχυρισμούς περί αύξησης της αξίας των κατασχεθέντων ακινήτων, η οποία καθιστά επωφελέστερη, πλέον, για την επισπεύδουσα, τη συνέχιση της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης, ως προς άπαντες τους εμπλεκόμενους οφειλέτες".
Έτσι, το Δικάσαν Πρωτοδικείο κατέληξε ότι «Εξ όλων των ανωτέρω, πιθανολογείται ότι η καθ’ ης η ανακοπή προέβη στην επίδικη δήλωση συνέχισης, κατά τρόπο υπερβάλλοντα τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, και με κίνδυνο πρόκλησης ανεπανόρθωτης βλάβης σε βάρος του ανακόπτοντα».
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις