Εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 246/2021 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ναυπλίου η οποία και έκανε δεκτό ισχυρισμό περί ψευδούς δηλώσεως τρίτου μισθωτή σε κατάσχεση εις χείρας τρίτου. Ειδικότερα, το ιστορικό της υπόθεσης όπως αποτυπώθηκε στην ως άνω εφετειακή απόφαση έχει ως εξής: "Με την 145/2012 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου, που εκδόθηκε μετά από αίτηση της εφεσίβλητης και ανακόπτουσας, η οφειλέτιδα αυτής εταιρεία με την επωνυμία .... διατάχθηκε να καταβάλει στην ανακόπτουσα το ποσό των 149.000 ευρώ πλέον τόκων και εξόδων. Την ανωτέρω διαταγή πληρωμής επέδωσε η εφεσίβλητη και ανακόπτουσα δύο φορές στην ως άνω ομόρρυθμη εταιρεία και οφειλέτιδά της, χωρίς ποτέ να ασκηθεί ανακοπή από την τελευταία, με αποτέλεσμα η προαναφερθείσα διαταγή πληρωμής να αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου κατ' άρθρο 633 παρ. 2 εδ. γ ΚΠολΔ. Στη συνέχεια με την 60/2011 συμβολαιογραφική πράξη συστάθηκε εταιρεία με την επωνυμία ... η οποία εγκατέστησε την επιχειρηματική της δραστηριότητα στις εγκαταστάσεις της ανωτέρω ομόρρυθμης εταιρείας. Δηλαδή η ..... χρησιμοποιούσε ως εγκατάσταση και έδρα της εγκαταστάσεις της ..... Ακολούθως κατόπιν άσκησης από την εφεσίβλητη και ανακόπτουσα της υπ΄αριθμ. ... αγωγής της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου εκδόθηκε η υπ΄αριθμ. 531/2017 οριστική πρωτοβάθμια απόφαση, η οποία στο μεταξύ είχε καταστεί τελεσίδικη αφού επικυρώθηκε με την 422/2018 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, με την οποία υποχρέωθηκε η τότε εναγομένη ... να καταβάλει στην εφεσίβλητη και ανακόπτουσα το ποσό των 50.000 ευρώ πλέον τόκων και εξόδων ως διάδοχος της ανωτέρω εταιρείας .... Δυνάμει της ανωτέρω οριστικής πρωτόδικης απόφασης ... η ανακόπτουσα επέβαλε νομίμως ... συντηρητική κατάσχεση... εις χείρας της εκκαλούσας ... ως τρίτης, επί των υφιστάμενων και μελλοντικών χρηματικών απαιτήσεων της ανωτέρω εταιρείας ... για τα ανερχόμενα σε 800 ευρώ μηνιαίως μισθώματα... [...] ...προκύπτει πράγματι μεταξύ της καθής η κατάσχεση εταιρείας ... και της εκκαλούσας και καθής η ανακοπή/τρίτης υφίσταντο ενεργείς ενοχικές αξιώσεις για τα ανερχόμενα σε 800 ευρώ μηνιαίως μισθώματα, στην κατάσχεση των οποίων νομιμοποιούνταν να προβεί η εφεσίβλητη και ανακόπτουσα. [...] ". Με απλά λόγια, η αντίδικος και οφειλέτιδα είχε μισθώσει επαγγελματικό χώρο σε τρίτη εταιρεία κατά της οποίας στράφηκε η δανείστρια επιχείρηση για να εισπράξει την απαίτησή της. Η τελευταία ισχυρίστηκε, αρνούμενη να καταβάλει το ποσό των μισθωμάτων, ότι η οφειλέτιδα και εκμισθώτριά της εταιρεία δεν έχει απαιτήσεις σε βάρος της γιατί έχουν συμψηφιστεί με αντίστοιχες υποχρεώσεις της. Ο ισχυρισμός αυτός, όμως, ουδέποτε προβλήθηκε με τρόπο ορισμένο, ούτε στον πρώτο αλλά ούτε στον δεύτερο βαθμό. Αποτέλεσμα ήταν να απορριφθεί και να αναγνωριστεί ότι τα μισθώματα από την ημέρα επίδοσης του κατασχετήριου και έκτοτε οφείλονται στην δανείστρια επιχείρηση η οποία και προχώρησε σε κατάσχεση των μισθωμάτων στα χέρια του μισθωτή με σκοπό να ικανοποιήσει απαιτήσεις της κατά της εκμισθώτριας επιχείρησης.
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις