Ιούνιος 2022

Απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών περί Ακύρωσης Διαταγής Πληρωμής

Εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 4817/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία ακυρώθηκε διαταγή πληρωμής εκδοθείσα κατόπιν αίτησης πιστωτικού ιδρύματος υπό ειδική εκκαθάριση. Ο λόγος ακύρωσης ήταν ότι σε κανένα σημείο της πιστωτικής σύμβασης δεν προβλεπόταν όρος περί αναγωγής των εμπορικών βιβλίων και καρτελών της τράπεζας σε νόμιμο αποδεικτικό μέσο (έλλειψης δηλ. της απαραίτητης δικονομικής σύμβασης).

Γίνεται παγίως δεκτό ότι το απόσπασμα των τηρουμένων από την τράπεζα βιβλίων δεν συνιστά έγγραφο κατά την έννοια των άρθρων 444 και 448 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, διότι δεν προβλέπεται ως αποδεικτικό μέσον από τις εν λόγω διατάξεις, ούτε από άλλη διάταξη. Είναι όμως έγκυρη σχετική δικονομικού χαρακτήρα συμφωνία, ότι η απαίτηση θα αποδεικνύεται πλήρως με τέτοιο απόσπασμα. Αν δεν  υπάρχει τέτοια δικονομική σύμβαση και εάν δεν υπάρχει και συμφωνία λειτουργίας ανοικτού λογαριασμού τα αποσπάσματα αυτά στερούνται αποδεικτικής δυνάμεως (βλ. ΑΠ 2206/2009, ΕφΛαρ 236/2013, ΜΠΘηβ 282/2018, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Στον βαθμό, λοιπόν, που για την έκδοση διαταγής πληρωμής η απόδειξη των χρεοπιστώσεων της δανειακής συμβάσεως μεταξύ των διαδίκων και το ποσό της προβαλλόμενης εκ μέρους της αιτούσας την έκδοση διαταγής πληρωμής τράπεζας απαίτησης στηρίζεται στα προσκομιζόμενα αποσπάσματα των εμπορικών βιβλίων αυτής, παρά την έλλειψη δικονομικής σύμβασης, η διαταγή πληρωμής, που εκδίδεται βάσει αυτών είναι άκυρη λόγω έλλειψης της διαδικαστικής προϋπόθεσης της εγγράφου αποδείξεως. 

Έτσι και εν προκειμένω, το δικαστήριο δέχτηκε τον προβαλλόμενο λόγο ανακοπής και ακύρωσε τη διαταγή πληρωμής. Το σχετικό χωρίο της απόφασης έχει ως εξής: "Όπως προκύπτει από την ως άνω διαταγή πληρωμής, η απόδειξη των χρεωπιστώσεων της ως άνω συμβάσεως μεταξύ των διαδίκων και το ποσό της προβαλλόμενης από την καθής οφειλής του ανακόπτοντος, στηρίχθηκε στα προσκομισθέντα αποσπάσματα των εμπορικών βιβλίων αυτής. Αυτό όμως συνέβη ανεπίτρεπτα, διότι, όπως προαναφέρθηκε, δεν είχε υπάρξει τέτοια δικονομική σύμβαση μεταξύ των μερών. Συνεπώς το επιδικασθέν δια της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής υπέρ της καθής, για την επίδικη σύμβαση δανείου ποσό των 89.930 ευρώ δεν αποδεικνύεται από έγγραφα καθώς δεν υφίσταται στη δανειακή σύμβαση η δικονομική συμφωνία περί απόδειξης της απαίτησης της καθής από τα εμπορικά βιβλία της τράπεζας".