Εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 576/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου, με βάση την οποία έγινε δεκτή η αίτηση εντολέα μας και ανεστάλη η εκτέλεση διαταγής πληρωμής ύψους περίπου 650.000 ευρώ. Ένας εκ των λόγων ανακοπής σχετιζόταν με την έλλειψη έγγραφης απόδειξης της ανάθεσης διαχείρισης στον Servicer της συγκεκριμένης δανειακής απαίτησης επιχειρηματικής πίστωσης. Το ζήτημα το έχουμε επισημάνει αρκετές φορές και μέσα από την αρθρογραφία μας: ενώ μπορεί να αποδεικνύεται εγγράφως η μεταβίβαση (εκχώρηση) των επιμέρους απαιτήσεων, δεν αποδεικνύεται στις περισσότερες των περιπτώσεων, εγγράφως η ανάθεση της διαχείρισης στον Servicer. Κατά τούτο, αν δεχτούμε ότι ο Servicer έχει εξουσίες διενέργειες διαδικαστικών πράξεων, δεν μπορεί να αποδείξει στο δικαστή που εκδίδει τη διαταγή πληρωμής εγγράφως ότι έχει ανατεθεί σε εκείνον η διαχείριση της συγκεκριμένης επίδικης απαίτησης. Η απλή αναφορά στην περίληψη της σύμβασης διαχείρισης περί ανάθεσης διαχείρισης εν γένει επιχειρηματικών απαιτήσεων κτλ. δεν μπορεί να θεωρηθεί αρκετή καθότι δεν συγκεκριμενοποιεί την επίδικη απαίτηση με στοιχεία μοναδικά, όπως με την ημερομηνία ή με τον αριθμό της σύμβασης από την οποία προέρχεται η απαίτηση και με το ύψος αυτής.
Παρατίθεται κρίσιμο χωρίο από την εν λόγω απόφαση:
"...από την επισκόπηση του προσκομισθέντος ενώπιον της εκδούσας την προσβαλλομένη διαταγή πληρωμής Δικαστή με αριθ. πρωτ. ... εγγράφου περί δημοσιεύσεως στο Ενεχυροφυλακείο Αθηνών (στον τόμο ...) περιλήψεως της από ... συμβάσεως διαχείρισης επιχειρηματικών απαιτήσεων (άρθρα 10 παρ. 14 και 16 του Ν. 3156/2003), μεταξύ της δικαιούχου των απαιτήσεων αλλοδαπής εταιρίας ειδικού σκοπού με την επωνυμία «...» και της διαχειρίστριας απαιτήσεων καθ' ης η αίτηση, του εγγράφου δηλαδή που η τελευταία προσκόμισε για να αποδείξει ότι είναι διαχειρίστρια της απαιτήσεως για την οποία εκδόθηκε η ανακοπτομένη διαταγή (δηλαδή, της απαιτήσεως για το οφειλόμενο κατάλοιπο που θα προέκυπτε από το οριστικό κλείσιμο των λογαριασμών που είχαν ανοιχθεί και τηρούνταν επ' ονόματι της πιστούχου των αιτούντων και στα πλαίσια της ως άνω με αριθμό ... συμβάσεως παροχής πιστώσεως με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό), δεν προκύπτει ότι αυτή (η απαίτηση) είναι πράγματι μεταξύ των απαιτήσεων, των οποίων η καθ' ης ανέλαβε την διαχείριση. Συγκεκριμένα, από το έγγραφο αυτό προκύπτει ότι μεταξύ της ως άνω αλλοδαπής εταιρίας ειδικού σκοπού («...») και της καθ' ης καταρτίστηκε σύμβαση διαχείρισης επιχειρηματικών απαιτήσεων, σύμφωνα με τα άρθρα 10 παρ. 14 και 16 Ν. 3156/2003, και ότι η τελευταία ανέλαβε όλες τις υπηρεσίες είσπραξης και εν γένει διαχείρισης τιτλοποιημένων απαιτήσεων από συμβάσεις επιχειρηματικών και άλλων δανείων, χωρίς όμως να γίνεται οποιαδήποτε συγκεκριμένη αναφορά στην ως άνω σύμβαση πιστώσεως και την επίδικη απαίτηση, σε αντίθεση π.χ. με το επίσης προσκομισθέν με αριθ. πρωτ. ... έγγραφο περί δημοσιεύσεως στο Ενεχυροφυλακείο Αθηνών (στον τόμο ...) περιλήψεως της από ... σύμβασης πωλήσεως και μεταβιβάσεως επιχειρηματικών απαιτήσεων από την εταιρία με την επωνυμία «...» προς την ως άνω αλλοδαπή εταιρία ειδικού σκοπού με την επωνυμία «...», που συνοδεύεται από απόσπασμα του σχετικού παραρτήματος με τις μεταβιβασθείσες στην τελευταία απαιτήσεις, και δη αντίγραφο της σελ. 9907 του παραρτήματος, όπου γίνεται σαφής αναφορά στην επίδικη απαίτηση. Ενώ, δηλαδή, αποδεικνύεται από τα προσκομισθέντα έγγραφα ότι η επίδικη απαίτηση πράγματι μεταβιβάστηκε στην εν λόγω αλλοδαπή εταιρία ειδικού σκοπού, δεν συμβαίνει το ίδιο για το ότι η καθ' ης ανέλαβε τη διαχείριση αυτής και, συνεπώς, ελλείπει η απαιτούμενη για την έκδοση διαταγής πληρωμής διαδικαστική προϋπόθεση απόδειξης της ενεργητικής νομιμοποίησης της καθ ης [βλ. σχετ. ΜΠρΑθ(Ασφ) 4485/2021, ΜΠρΤριπ 41/2021, ΜΠρΗρακ 474/2020, δημοσιευμένες στην «ΝΟΜΟΣ», ΜΠρΗρακ(Ασφ) 400/2022, αδημοσίευτη στον νομικό τύπο]".
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις