Εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 1742/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), η οποία έκανε δεκτή την αίτηση του εντολέα μας - εγγυητή στο πλαίσιο καταρτισθείσας σύμβασης στεγαστικού δανείου, περί αναστολής της εκτελεστότητας διαταγής πληρωμής που είχε εκδοθεί τόσο εις βάρος εκείνου, όσο και των πρωτοφειλετών, κατόπιν σχετικής αίτησης εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, η οποία είχε αναλάβει τη διαχείριση της επίμαχης απαίτησης αλλοδαπής εταιρείας ειδικού σκοπού, στην οποία και εκχωρήθηκε η απαίτηση από το πιστωτικό ίδρυμα και αρχικό δικαιούχο αυτής.
Σημειωτέον, ότι για τη λήψη του ασφαλιστικού μέτρου της αναστολής εκτελεστότητας διαταγής πληρωμής, κατ’ άρθρο 632 παρ. 3 ΚΠολΔ, απαιτείται η συνδρομή συγκεκριμένων προϋποθέσεων και ειδικότερα, η πιθανολόγηση ευδοκίμησης της ασκηθείσας ανακοπής προς ακύρωση της εκδοθείσας διαταγής πληρωμής, καθώς και η συνδρομή επείγουσας περίπτωσης ή επικείμενου κινδύνου.
Εν προκειμένω η ως άνω απόφαση, κάνοντας δεκτή τη σχετική αίτηση αναστολής του εντολέα μας, πιθανολόγησε αφενός την ύπαρξη επείγουσας περίπτωσης και επικείμενου κινδύνου, κατά τα ειδικώς εκτιθέμενα πραγματικά περιστατικά στην ασκηθείσα αίτηση αναστολής, αφετέρου την ευδοκίμηση του προβληθέντος λόγου ανακοπής, που αφορούσε την απαράδεκτη επιδίκαση, με την προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής, του αιτούμενου ποσού στην αλλοδαπή εταιρεία ειδικού σκοπού και όχι στην ανώνυμη εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις (ΕΔΑΔΠ), που είχε αναλάβει τη διαχείριση της επίμαχης απαίτησης. Κατά τις κρίσιμες σκέψεις της απόφασης, «[…] Από την ερμηνεία των πιο πάνω διατάξεων προκύπτει ότι στην περίπτωση κατά την οποία η απαίτηση του πιστωτικού ιδρύματος μεταβιβάζεται σε Εταιρεία Απόκτησης από Δάνεια και Πιστώσεις (ΕΑΑΔΠ) , η οποία υποχρεωτικά και ως προϋπόθεση του κύρους της εν γένει μεταβίβασης της απαίτησης οφείλει να έχει αναθέσει εκ των προτέρων τη διαχείριση αυτής σε Εταιρεία Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις (ΕΔΑΔΠ), υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 1 παρ. 1 του Ν. 4354/2015, η νομιμοποίηση της ΕΔΑΔΠ για τη δικαστική επιδίωξη της απαίτησης είναι, κατά ρητή νομοθετική πρόβλεψη, αποκλειστική. Η ΕΔΑΔΠ, δηλαδή νομιμοποιείται αποκλειστικά να ασκεί δικαστικά τις υπό διαχείριση απαιτήσεις για λογαριασμό και επ’ ονόματι της ΕΑΑΔΠ. Στο μέτρο δε που αναγνωρίζεται στην ΕΔΑΔΠ, η εξουσία να διεξάγει τη δίκη ιδίω ονόματι, πρέπει να της αναγνωριστεί και η εξουσία να απαιτήσει την καταβολή της οφειλής προς την ίδια κατ’ αναλογία προς ό,τι γίνεται δεκτό εξ αφορμής της εξουσιοδότησης προς είσπραξη, όπου ο εξουσιοδοτούμενος δεν αποκτά μεν την απαίτηση, η οποία παραμένει στον εξουσιοδότη, αλλά δικαιούται απλώς να την ασκήσει (πχ να την εισπράξει) στο δικό του όνομα, αλλά για λογαριασμό του εξουσιοδότη (βλ. Α. Γεωργιάδης Γενικό Ενοχικό σελ. 407 υπό δ). […]».
Έτσι, με τις ανωτέρω σκέψεις, η υπ’ αριθμ. 1742/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, έκρινε στην υπό κρίση υπόθεση, πιθανολογώντας κατά τούτο την ευδοκίμηση του σχετικού λόγου ανακοπής, ότι η επίδικη και προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής απαραδέκτως επιδίκασε το αιτούμενο ποσό στην αλλοδαπή εταιρεία ειδικού σκοπού, αφού σύμφωνα και με την ανωτέρω μείζονα σκέψη της, στην περίπτωση κατά την οποία η απαίτηση του πιστωτικού ιδρύματος μεταβιβάζεται σε Εταιρεία Απόκτησης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις (ΕΑΑΔΠ), η οποία υποχρεωτικά και ως προϋπόθεση του κύρους της εν γένει μεταβίβασης της απαίτησης, οφείλει να έχει αναθέσει εκ των προτέρων τη διαχείριση αυτής σε Εταιρεία Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις (ΕΔΑΔΠ), υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 1 παρ. 1 στ.γ. του Ν. 4354/2015, όπως στην προκειμένη περίπτωση, η νομιμοποίηση της ΕΔΑΔΠ για τη δικαστική επιδίωξη της απαίτησης είναι κατά ρητή νομοθετική πρόβλεψη αποκλειστική και η τελευταία οφείλει να απαιτήσει την καταβολή της οφειλόμενης απαίτησης προς την ίδια, κατ’ αναλογία προς ό,τι γίνεται δεκτό εξ αφορμής της εξουσιοδότησης προς είσπραξη.
(για περισσότερα βλ. εδώ)
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις