Κρίσιμα σημεία
• Η υπόθεση αφορούσε αντιδικία ανάμεσα σε γνωστή εταιρεία –πάροχο ενέργειας δραστηριοποιούμενη στην Ελλάδα (η εντολέας μας) και εταιρεία δραστηριοποιούμενη στον τομέα της μεσολάβησης για τη συμπλήρωση αιτήσεων πωλήσεων ηλεκτρικής ενέργειας (η αντίδικος).
• Την υπόθεση αυτή αναλάβαμε στο δεύτερο βαθμό έχοντας να αντιμετωπίσουμε, πρώτον, μία διόλου ευνοϊκή για τα συμφέροντα της εντολέως μας απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και δεύτερον, την ήδη εφαρμοσθείσα στρατηγική στον πρώτο βαθμό.
Ιστορικό
Γνωστή εταιρεία ενέργειας δραστηριοποιούμενη στην εμπορία και προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου είχε συνάψει σύμβαση ορισμένου χρόνου παροχής υπηρεσιών με εταιρεία της Β. Ελλάδος για την παροχή από την τελευταία υπηρεσιών μεσολάβησης για τη συμπλήρωση αιτήσεων προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας. Η συνεργασία κυλούσε ομαλά μέχρι που η εταιρεία – εντολέας κατήγγειλε τη συνεργασία με την εταιρεία - αντίδικο για σπουδαίο λόγο και πιο συγκεκριμένα, ένεκα παραβίασης εκ μέρους της τελευταίας των συμβατικών της δεσμεύσεων και της υποχρέωσης πίστεως και μη ανταγωνισμού. Πιο συγκεκριμένα, η εταιρεία – εντολέας μαθαίνει ότι ένας εκ των τριών εταίρων της εταιρείας – αντιδίκου και πρόσωπο – κλειδί για τη μεταξύ τους συνεργασία αποχώρησε από αυτήν και ιδρύει νέα εταιρεία, η οποία συμβάλλεται με έτερη ανταγωνίστρια εταιρεία – πάροχο ενέργειας. Εν συνεχεία, καταφθάνουν στην εταιρεία – εντολέα πληροφορίες ότι και ο δεύτερος εκ των τριών εταίρων της εταιρείας – αντιδίκου συνεργάζεται άτυπα με την νεοϊδρυθείσα εταιρεία, ενώ η συνεργασία της εταιρείας – εντολέως και της εταιρείας – αντιδίκου ήταν ακόμη σε ισχύ (!). Την ίδια δε στιγμή οι ρυθμοί απώλειας των πελατών που είχαν εισφερθεί ειδικά από την εταιρεία – αντίδικο εκτοξεύονται σε πρωτόγνωρους για την εταιρεία - εντολέα ρυθμούς. Έτσι, η εμπιστοσύνη της εταιρείας – εντολέως κλονίζεται ανεπανόρθωτα ως προς τη σχέση της με την εταιρεία - αντίδικο, καθώς η αποχώρηση του εταίρου - κλειδί και η δημιουργία από αυτόν της νέας εταιρείας αποτέλεσε ένα τέχνασμα για την καταστρατήγηση της ρήτρας μη ανταγωνισμού από την εταιρεία - αντίδικο. Η εταιρεία - αντίδικος, τότε, κατέθεσε εναντίον της εταιρείας - εντολέα αγωγή με την οποία ζητούσε την καταβολή 1. αποζημίωσης πελατείας δυνάμει των διατάξεων του π.δ. 219/91 «Περί Εμπορικών Αντιπροσώπων σε συμμόρφωση προς την Οδηγία 83/653/ΕΟΚ του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων», 2. αποζημίωσης διαφυγόντων κερδών για την πρόωρη λύση της συνεργασίας ορισμένου χρόνου, 3. αποζημίωσης λόγω ηθικής βλάβης σύμφωνα με τις διατάξει περί αθέμιτου ανταγωνισμού και 4. την καταβολή ανεξόφλητου τιμολογίου. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή της εταιρείας - αντιδίκου ως προς όλα της τα αιτήματα και επιδίκασε σε αυτήν αποζημίωση συνολικού ποσού σχεδόν μισού εκατομμυρίου. Η συγκεκριμένη υπόθεση ανατέθηκε στο γραφείο μας από την εταιρεία πάροχο ενέργειας μετά την έκδοση της διόλου ευνοϊκής για εκείνη πρωτόδικης απόφασης.
Στρατηγική
Κομβικά σημεία για την επιτυχή έκβαση της υπόθεσης ήταν τα ακόλουθα:
• Η εκτεταμένη έρευνα στο αποδεικτικό υλικό που προσκομίσθηκε από την αντίδικο και η επωφελής για την εντολέα μας αξιοποίησή του. Μόλις αναλάβαμε τη συγκεκριμένη υπόθεση, μελετήσαμε σε βάθος και με κριτική σκοπιά όλο το προσκομισθέν στον πρώτο βαθμό αποδεικτικό υλικό, τόσο της εντολέως μας, όσο – ακόμη περισσότερο - και της αντιδίκου, ενώ αναζητήσαμε και περαιτέρω στοιχεία. Ειδικότερα, επεξεργαστήκαμε εκατοντάδες μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που ανταλλάγησαν καθ΄ όλη τη διάρκεια της συμβατικής σχέσης ώστε να μπορέσουμε να αποδείξουμε συγκεκριμένους ισχυρισμούς μας. Η μακροχρόνια εμπειρία στις αίθουσες των δικαστηρίων έχει αποδείξει ότι μέσω της ενδελεχούς μελέτης του αποδεικτικού υλικού των αντιδίκων, αποκτάει κανείς σημαντική γνώση, την οποία μπορεί να εκμεταλλευτεί κατάλληλα και να αντλήσει επιχειρήματα. Εν προκειμένω, η δευτεροβάθμια απόφαση βασίστηκε σε πολύ σημαντικό βαθμό σε λεπτομέρειες που προέκυψαν από το προσκομισθέν αποδεικτικό υλικό της αντιδίκου και που αναδείχθηκαν κατάλληλα από εμάς.
• Η επίκληση επάλληλων νομικών βάσεων, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί στη ελληνική νομολογία και στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήτοι του οικείου νομοθετικού πλαισίου για τη νομιμότητα της καταγγελίας των διαρκών συμβάσεων, την αποζημίωση πελατείας του εμπορικού αντιπροσώπου και το δίκαιο περί αθέμιτου ανταγωνισμού.
• Η ανάδειξη ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστή των παράνομων και κακόπιστων τακτικών που εφάρμοσε η αντίδικος, προκειμένου να επιτύχει στον σκοπό της, δηλαδή την νίκη στη συγκεκριμένη υπόθεση. Επίσης, μέσω νόμιμων και βάσιμων επιθετικών ενεργειών, όπως για παράδειγμα την κατάθεση ενδίκων βοηθημάτων, νέων αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων και εγκλήσεων καταφέραμε να τρώσουμε την αξιοπιστία της αντιδίκου έναντι του δευτεροβάθμιο δικαστηρίου.
• Η ανάδειξη ενώπιον του κρίνοντος δικαστή ότι η εντολέας μας λειτούργησε καλόπιστα και σύννομα. Θεωρούμε ότι σε κάθε υπόθεση που άγεται ενώπιον της Δικαιοσύνης, ο δικηγόρος οφείλει να αποτυπώσει στον δικαστή εκτός από σοβαρή νομική επιχειρηματολογία και την γενικότερη πραγματικότητα, προκειμένου να αντλήσει συμπεράσματα και να διαμορφώσει άποψη για τον τρόπο συμπεριφοράς των διαδίκων.
• Αντιληφθήκαμε ότι η στρατηγική που ακολουθήθηκε στον πρώτο βαθμό δεν ήταν η ενδεδειγμένη και η ανταποκρινόμενη στην πραγματικότητα. Δεν διστάσαμε, λοιπόν, να χαράξουμε μια νέα στρατηγική χειρισμού της υπόθεσης, βασιζόμενη στην καλόπιστη διεξαγωγή της δίκης και στην ταυτόχρονη ανάδειξη της κακοπιστίας της αντιδίκου.
Αποτέλεσμα
Εκδόθηκε η εφετειακή απόφαση, η οποία έκανε δεκτούς τους ισχυρισμούς και τα επιχειρήματά μας και απέρριψε την αγωγή της εταιρείας - αντιδίκου ως προς όλα της τα αιτήματα. Έκρινε δε η απόφαση ότι η εταιρεία – εντολεάς είχε σπουδαίο λόγο να καταγγείλει τη σύμβαση συνεργασίας, καθώς η αποχώρηση εταίρου – κλειδί και η ίδρυση εκ μέρους του ανταγωνιστικής εταιρείας συνιστά σπουδαίο λόγο καταγγελίας της σύμβασης εμπορικής αντιπροσωπείας. Συγκεκριμένα κρίθηκε ότι: "Όμως το δικαστήριο αυτό κρίνει ότι θεμελιώνεται σπουδαίος λόγος και έκτακτη περίσταση για την καταγγελία αυτή. Και αυτό διότι αποδείχθηκε με βεβαιότητα ότι μετά την αποχώρηση του ανωτέρω σημαντικού εταίρου … από την ενάγουσα και την ήδη μειωμένη απόδοση της τελευταίας σε νέες συνδέσεις …δημιουργήθηκε εύλογη υποψία για πιθανή συνεργασία και άλλων εταίρων της ενάγουσας με την ανωτέρω ανταγωνίστρια εταιρεία (όπως και έγινε, έστω και μετά την καταγγελία) και οπωσδήποτε δυσπιστία σχετικά με την ικανότητα της ενάγουσας να συνεργαστεί στο μέλλον με την πρώτη εναγομένη". Έκανε, τέλος, δεκτή το δευτεροβάθμιο δικαστήριο την ένσταση αοριστίας που προβάλαμε αναφορικά με το κονδύλι της αποζημίωσης πελατείας και την οποία βασίσαμε σε σχετική νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συμπέρασμα
Πολύ συχνά εκδίδονται αποφάσεις από Πρωτοβάθμια Δικαστήρια, οι οποίες φαίνεται αδύνατο εκ πρώτης όψεως να ανατραπούν, καθώς δεν πάσχουν από προφανή λάθη. Η εμπειρία μας από αυτή την υπόθεση αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι μέσω της ενδελεχούς έρευνας του αποδεικτικού υλικού που προσκομίζεται από τους αντιδίκους μας, μέσω της σωστής θεωρητικής και νομολογιακής τεκμηρίωσης των ισχυρισμών μας και μέσω της χάραξης μια ορθής και καλόπιστης στρατηγικής δύναται να κερδηθεί μία υπόθεση που σε πρώτο βαθμό είχε χαθεί.
