Δημοσιεύτηκε η υπ’ αριθμ. 977/2024 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου με την οποία έγινε δεκτή αγωγή οφειλέτη και περιορίστηκε η οφειλή του από το ποσό περίπου των 500.000 ευρώ, στο οποίο προσδιόριζε την οφειλή το υπό ειδική εκκαθάριση πιστωτικό ίδρυμα, στο ποσό των 200.000,00 ευρώ.
Ειδικότερα, το δικαστήριο έκρινε ότι ο ενάγων, κατά τον χρόνο σύναψης της επίμαχης σύμβασης δάνειου, ήταν κατ’ επάγγελμα αγρότης και, ως εκ τούτου, έπρεπε να τεθεί ως ανώτατο όριο της οφειλής του το διπλάσιο του αρχικά ληφθέντος κεφαλαίου βάσει του ν. 3259/2004, καθώς και να αναγνωριστεί η αναστολή εφεξής του εκτοκισμού των λογαριασμών εξυπηρέτησης του δανείου.
Σημειώνουμε ότι, βάσει του ως άνω νόμου, η συνολική ληξιπρόθεσμη οφειλή από κάθε είδους δάνεια ή πιστώσεις δεν μπορεί να υπερβαίνει το τριπλάσιο του ληφθέντος κεφαλαίου ή, στην περίπτωση του αλληλόχρεου λογαριασμού, το τριπλάσιο του ποσού της οφειλής, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί κατά τον χρόνο της τελευταίας εκταμίευσης. Από το ποσό που προκύπτει κατά τα ως άνω αφαιρούνται οι τυχόν καταβολές που έχουν λάβει χώρα. Αμφισβήτηση υφίσταται μόνον ως προς την περίπτωση του αλληλόχρεου λογαριασμού, όπου υφίσταται ακόμη διχογνωμία ως προς το εάν πρέπει να αφαιρείται το σύνολο των καταβολών ή μόνον εκείνες που έχουν λάβει χώρα μετά την τελευταία εκταμίευση. Ειδικότερες ρυθμίσεις υπάρχουν μόνον αναφορικά με πρόσωπα που είναι κατ’ επάγγελμα αγρότες.
Συγκεκριμένα, με την απόφαση κρίθηκε ότι: «[…] ο πρώτος ενάγων, κατά τον χρόνο σύναψης της επίδικης σύμβασης δανείου και της πρόσθετης πράξης αυτής, ήταν κατ’ επάγγελμα αγρότης, που διατηρούσε χοιροστάσιο σε περιοχή της Αργολίδας και το δάνειο που έλαβε ήταν προς ενίσχυση της δραστηριότητάς του αυτής και περαιτέρω επέκτασή της, συνεπώς, […], η εναγόμενη επαναπροσδιόρισε την ένδικη οφειλή από την επίδικη σύμβαση πίστωσης, εσφαλμένα βάσει του τριπλάσιου του συνολικού ποσού της οφειλής, αντί του διπλάσιου της οφειλής σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 39 παρ. 5 του Ν. 3259/2004, αφού πρόκειται για οφειλή αγρότη για τον επαναπροσδιορισμό της οποίας εφαρμόζεται ο συντελεστής «2». […] Ακολούθως πρέπει να αναγνωριστεί ότι η οφειλή των εναγόντων προς την εναγόμενη από τη μεταξύ τους επίδικη δανειακή σύμβαση και την πρόσθετη πράξη αυτής ανέρχεται στο ποσό των 200.000,00 ευρώ, επί της οποίας εξακολουθεί να ισχύει αναστολή εκτοκισμού των λογαριασμών εξυπηρέτησης του δανείου».
Σε σπάνιες μόνον περιπτώσεις τα πιστωτικά ιδρύματα προχωρούν μόνα τους στην εφαρμογή του νόμου για τα πανωτόκια και στον ορθό επαναπροσδιορισμό της οφειλής, ενώ συχνά, ακόμη και όταν προβαίνουν στις ως άνω ενέργειες, σημειώνονται λάθη. Στην επίμαχη περίπτωση, το υπό ειδική εκκαθάριση πιστωτικό ίδρυμα, μόνον μετά την κοινοποίηση της αγωγής, κατά το στάδιο της προσθήκης, προχώρησε στον επαναπροσδιορισμό, ωστόσο, εσφαλμένως, κατά τα αναφερόμενα στην απόφαση.
Για περισσότερες πληροφορίες ως προς το ζήτημα της εφαρμογής του ν. 3259/2004 για τα πανωτόκια βλ. εδώ.
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις