Ήδη σε προηγούμενο άρθρο μας (βλ. εδώ) είχαμε επικρίνει την πάγια πρακτική της ΑΑΔΕ να προβαίνει σε κατασχέσεις στα χέρια τρίτων μη οφειλετών της, προκειμένου να ικανοποιήσει απαιτήσεις της κατά οφειλετών του Δημοσίου, τούτο, δε, δια όλως αόριστων κατασχετηρίων.
Συγκεκριμένα, η ΑΑΔΕ επιδίδει στους τρίτους μη οφειλέτες κατασχετήρια έντυπα προδιατυπωμένα, επί των οποίων ο προϊστάμενος της εκάστοτε Δ.Ο.Υ. ή του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. παραλείπει να συμπληρώσει βασικά στοιχεία, όπως η έννομη σχέση που συνδέει τον τρίτο με τον οφειλέτη του Δημοσίου. Η πρακτική αυτή, εντούτοις, προκαλεί ανεπανόρθωτες επιζήμιες συνέπειες για τον τρίτο, αφού μη αντιλαμβανόμενος ότι λαμβάνει χώρα κατάσχεση στα χέρια του για οφειλή άλλου, παραλείπει τη δήλωση του άρθρου 34 Κ.Ε.Δ.Ε. και καθίσταται, πλέον, ο ίδιος οφειλέτης του Δημοσίου!
Στο πλαίσιο αυτό, εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 2673/2024 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία, κάνοντας δεκτή την κατ’ άρθρο 65 ΚΕΔΕ Ανακοπή εντολέα μας, ακύρωσε τόσο το κατασχετήριο της ΑΑΔΕ στα χέρια του ως τρίτου, όσο και την ταμειακή βεβαίωση σε βάρος του της οφειλής του οφειλέτη του Δημοσίου κατ’ άρθρον 35 Κ.Ε.Δ.Ε.
Η εν λόγω απόφαση έκρινε πως: «[…] Το κατασχετήριο πρέπει να περιέχει προεχόντως […] την οφειλόμενη από τον τρίτο προς τον οφειλέτη του Δημοσίου ποσότητα και την έννομη σχέση από την οποία αυτή προέρχεται, που πρέπει να αναφέρεται συνοπτικά, αλλά κατά τρόπο σαφή […] Τα πιο πάνω είναι ουσιώδη στοιχεία κάθε κατασχετηρίου, αφού ο τρίτος ο οποίος καθίσταται έτσι οφειλέτης του Δημοσίου με βάση το τεκμήριο που καθιερώνεται από τη διάταξη του άρθρου 33ΚΕΔΕ, όχι μόνο θα λάβει ακριβή γνώση των κατασχομένων και δεν θα προβεί σε διάθεση αυτών, αλλά και θα μπορέσει να προβεί σε δήλωση σαφή και ορισμένη κατά το άρθρο 32ΚΕΔΕ (βλ. ΑΠ 259/2020, 821/2018, ΑΠ 139/2018). Ωστόσο, το προσβαλλόμενο κατασχετήριο […] εκτός από τα ονοματεπώνυμα των ενδιαφερομένων διοικουμένων, το ποσό της οφειλής του καθ’ου η εκτέλεση-οφειλέτη και την προέλευσή του, σχετικά με την κατασχεθείσα απαίτηση δεν αναφέρει κανένα στοιχείο προσδιοριστικό της ταυτότητάς της. Ειδικότερα, δεν αναφέρει ότι αποτελεί μίσθωμα, ότι προέρχεται από μισθωτική σχέση και το ποσό της, έστω ακροθιγώς, με αποτέλεσμα να στερείται τα νόμιμα στοιχεία του, που ήταν απαραίτητα για την ανακόπτουσα, προκειμένου αυτή να προβεί στη δήλωση του άρθρου 32 ΚΕΔΕ κατά τρόπο σαφή και ειλικρινή, και να αποφύγει έτσι τις δυσμενείς συνέπειες του άρθρου 33 ΚΕΔΕ […]Κατ'ακολουθίαν, πρέπει να γίνει […] δεκτή η κρινόμενη ανακοπή, να ακυρωθεί το προσβαλλόμενο κατασχετήριο και η συμπροσβαλλόμενη ταμειακή βεβαίωση […]».
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις