Δημοσιεύτηκε η υπ΄αριθμ. 2557/2022 Απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών η οποία και έκρινε άκυρη τη μεταβίβαση δανειακής απαίτησης φερόμενου ύψους περίπου 1,5 εκατομμυρίου Ευρώ από το πιστωτικό ίδρυμα στην εταιρεία ειδικού σκοπού (fund) βάσει νόμου 3156/2003. Είναι η πρώτη απόφαση πανελλαδικώς που κρίνει την ακυρότητα μεταβίβασης δανείου από πιστωτικό ίδρυμα εν λειτουργία προς εταιρεία ειδικού σκοπού. Ειδικότερα το 2003, η Βουλή ψήφισε έναν νόμο που αφορούσε, μεταξύ άλλων, και την «τιτλοποίηση απαιτήσεων» (νόμος 3156/2003). Στόχος ήταν η υιοθέτηση ενός πλαισίου χρηματοδότησης των επιχειρήσεων μέσω πώλησης των απαιτήσεών τους. Άρα αντί μια επιχείρηση λ.χ. να λάβει ένα ομολογιακό δάνειο, πουλάει μέρος των απαιτήσεών της σε τρίτους επενδυτές (βλ. αιτιολογική έκθεση: «Η νομοθετική ρύθμιση της τιτλοποίησης είναι απαραίτητη για τον εκσυγχρονισμό των χρηματοδοτικών τεχνικών στην Ελλάδα προς όφελος των ελληνικών επιχειρήσεων και της εθνικής οικονομίας»). Χρήση του εν λόγω νόμου κάνανε έκτοτε σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα τα πιστωτικά ιδρύματα για λόγους καθαρά αναδιαμόρφωσης των ισολογισμών τους. Με την παρούσα απόφαση αναγνωρίζεται για πρώτη φορά ότι η μεταβίβαση συγκεκριμένης δανειακής απαίτησης έλαβε χώρα ακύρως. Αυτό έχει τις εξής συνέπειες: α) ότι ο Servicer όχι μόνο δεν μπορεί να διενεργεί πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης (κατασχέσεις, πλειστηριασμούς) αλλά ούτε καν να οχλεί για την είσπραξη καθότι πλέον έχει αναγνωριστεί ότι η απαίτηση δεν ανήκει στο Fund αλλά στο πιστωτικό ίδρυμα που φέρεται να την πούλησε, β) τυχόν καταγγελία από τον Servicer ή τo Fund είναι άκυρη καθότι ουδέποτε μεταβιβάστηκε το δικαίωμα καταγγελίας σε αυτό λόγω ακυρότητας της σύμβασης μεταβίβασης και γ) η τράπεζα η οποία και συνεχίζει να αποτελεί δικαιούχο της απαίτησης, αφού αναγνωρίστηκε η ακυρότητα μεταβίβασης, έχει παύσει να διενεργεί νομικές ενέργειες είσπραξης (κατάθεση αγωγών κτλ.) με αποτέλεσμα να τίθενται διάφορα ζητήματα πιθανής παραγραφής κοκ. Το κρίσιμο χωρίο της απόφασης έχει ως εξής: "Συνεπεία της ακυρότητας της μεταβιβάσεως της επίδικης απαιτήσεως, άκυρη τυγχάνει και η μεταγενέστερη καταγγελία της συμβάσεως πίστωσης με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό από την πρώτη εναγόμενη, δεδομένου ότι έλαβε χώρα από μη νομιμοποιούμενο προς τούτο πρόσωπο, εφόσον η δεύτερη εναγόμενη (εκδοχέας) δεν κατέστη φορέας της εκχωρούμενης απαιτήσεως. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ' ουσίαν βάσιμη και να αναγνωριστεί η ακυρότητας της από 22.12.2017 σύμβασης μεταβίβασης απαιτήσεων από την υπ΄αριθμ. ... σύμβαση πίστωσης με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό, από την ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία ... προς τη δεύτερη εναγόμενη και της από ... καταγγελίας της υπ΄αριθμ. ... σύμβασης πίστωσης με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό από την πρώτη εναγομένη)".
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις