Εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 6206/2022 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Εφετείου Αθηνών με την οποία ανεστάλη αυθημερόν ο πλειστηριασμός επί ακινήτων ιδιοκτησίας εντολέων μας. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μόλις μισή ώρα πριν τη διενέργεια του πλειστηριασμού πιθανολόγησε τη βασιμότητα της έφεσης που ασκήθηκε από τους εντολείς μας σε βάρος της πρωτοβάθμιας απόφασης η οποία, εσφαλμένως, απέρριψε την ανακοπή τους κατά της εκτελεστικής διαδικασίας και, ως εκ τούτου, αποδέχθηκε την αίτηση αναστολής στο πλαίσιο του νέου άρθρου 938 παρ. 2 ΚΠολΔ. Παρά την εκπρόθεσμη, δε, υποβολή της σχετικής αίτησης, η τελευταία κατατέθηκε δύο (2) μόλις εργάσιμες ημέρες πριν την ημέρα διεξαγωγής του πλειστηριασμού και όχι πέντε (5) εργάσιμες, ως απαιτεί ο νόμος στο άρθρο 938 παρ. 3 ΚΠολΔ, η ίδια κρίθηκε παραδεκτή. Ειδικότερα, υποβλήθηκε από κοινού με το δικόγραφο της έφεσης – αίτησης αναστολής και έγινε δεκτό αίτημα επαναφοράς των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση (κατ’ άρθρο 152 ΚΠολΔ) με το οποίο ζητήθηκε, επί της ουσίας, η σύντμηση της προπαρασκευαστικής προθεσμίας άσκησης του ενδίκου βοηθήματος της αναστολής λόγω ανωτέρας βίας τήρησης της εκ του νόμου προθεσμίας. Τούτο διότι η πρωτοβάθμια και μετέπειτα προσβαλλόμενη με έφεση απόφαση εξεδόθη μόλις πέντε (5) εργάσιμες ημέρες πριν τον πλειστηριασμό, ενώ λάβαμε γνώση του περιεχομένου αυτής, κατόπιν άμεσων και επανειλημμένων αιτημάτων μας, μόλις τρεις (3) εργάσιμες ημέρες πριν την ημερομηνία διενέργειας του πλειστηριασμού και, εκ των πραγμάτων, ήταν αδύνατη η τήρηση της πενθήμερης προθεσμίας για την υποβολή της αίτησης αναστολής στο Εφετείο. Στην πράξη συμβαίνει πολύ συχνά οι αποφάσεις επί των ανακοπών κατά της εκτέλεσης να εκδίδονται κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή καταλείποντας εξαιρετικά περιορισμένα περιθώρια δικονομικής αντίδρασης των φερόμενων οφειλετών στην περίπτωση απόρριψης της οικείας ανακοπής τους. Αυτή η πρακτική απαιτεί πλήρη εγρήγορση του φερόμενου οφειλέτη δεδομένης και της αυστηρότητας της νομολογίας που απαιτεί να προβαίνει ο τελευταίος σε άσκηση της επίμαχης αίτησης αναστολής ακόμη και την ίδια ημέρα έκδοσης της πρωτοβάθμιας απόφασης, αν αυτή είναι η τελευταία ημέρα για την εμπρόθεσμη άσκηση του ενδίκου βοηθήματος. Ο λόγος που πιθανολογήθηκε από το Εφετείο ως βάσιμος ήταν η έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης της εταιρίας διαχείρισης του ν. 4354/2015 (Servicer) να επισπεύδει αναγκαστική εκτέλεση όταν η μεταβίβαση της δανειακής απαίτησης είχε λάβει χώρα με τον ν. 3156/2003 για τις τιτλοποιήσεις απαιτήσεων, διότι ο τελευταίος δεν της απονέμει το δικαίωμα αυτό. Ως προς αυτό το ζήτημα έχουμε ήδη γράψει αρκετά (βλ. εδώ, εδώ κι εδώ) και έχουν εκδοθεί πολλές αποφάσεις, κυρίως Εφετείων, που δέχονται την αδυναμία των Servicers να διενεργούν κατασχέσεις και εν γένει πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης. Πρόσφατα μάλιστα το ζήτημα παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου ως αμφισβητούμενο ώστε να επιλυθεί οριστικά χάριν της ασφάλειας δικαίου.
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις