Εξεδόθη πρόσφατα η υπ’ αριθμ. 237/2024 διάταξη του Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών. Με την τελευταία έγινε δεκτή προσφυγή εντολέα μας κατά διάταξης Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, η οποία είχε θέσει στο αρχείο έγκλησή μας για τοκογλυφία σε βάρος εκπροσώπων ιδρύματος χρηματοδοτικών μισθώσεων (εταιρεία leasing) τελούμενη κατ’ επάγγελμα (κατ΄αρ. 51 παρ. 2 ΚΠΔ).
Με τη διάταξη κρίθηκε ειδικότερα ότι το αδίκημα της «εν στενή εννοία» τοκογλυφίας, δηλαδή αυτό που περιγράφεται στο αρ. 404 ΠΚ παρ. 1 προτελευταίο εδάφιο («Όποιος σε δικαιοπραξία για την παροχή οποιασδήποτε πίστωσης, ανανέωσης ή παράτασης της προθεσμίας πληρωμής … συνομολογεί ή παίρνει για τον εαυτό του ή για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα που υπερβαίνουν το κατά νόμο θεμιτό ποσοστό τόκου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή), δεν χρειάζεται να τελεστεί υπό συνθήκες εκμετάλλευσης της πνευματικής αδυναμίας, ανάγκης ή απειρίας του προσώπου που λαμβάνει την πίστωση, ως εσφαλμένα είχε κριθεί με τη διάταξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών. Αρκεί, με λίγα λόγια, για την τέλεση του αδικήματος, με βάση τη διάταξη του Εισαγγελέα Εφετών, η συνομολόγηση ή λήψη τόκου υψηλότερου από το εκ του νόμου θεμιτό ποσοστό αυτού, χωρίς περαιτέρω προϋποθέσεις.
Επιπρόσθετα, διατάχθηκε συμπληρωματική προκαταρκτική έρευνα προκειμένου να κληθούν εκ νέου οι ύποπτοι και να διασαφηνίσουν αν το αιτούμενο από τον εντολέα μας με διαταγή πληρωμής ποσό τόκου, με αιτία φερόμενη οφειλή από σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης, αποτελεί ποσό συμβατικού επιτοκίου ή επιτοκίου υπερημερίας που ξεπερνά το πλαφόν των 2.5% μονάδων αθροιζόμενου επί του συμβατικού επιτοκίου (ρύθμιση εφαρμοζόμενη σε όλα τα τραπεζικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων και των χρηματοδοτικών ιδρυμάτων παροχής χρηματοδοτικών μισθώσεων ως προκύπτει από το αρ. 4. παρ. 4 ν. 3601/2007 σε συνδυασμό με ΠΔ/ΤΕ 2393/11996 κατά την οποία «Το επιτόκιο υπερημερίας που εφαρμόζουν τα πιστωτικά ιδρύματα που λειτουργούν στην Ελλάδα επί οφειλών από δάνεια …. δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το προβλεπόμενο στην οικεία σύμβαση επιτόκιο ενήμερης οφειλής περισσότερο από δύο και μισή εκατοστιαίες μονάδες (2,5%) ετησίως). Στην περίπτωση, δε, που το αιτούμενο με την επίμαχη διαταγή πληρωμής ποσό αφορά παράνομη χρέωση εξωτραπεζικού επιτοκίου (χωρίς τήρηση του ως άνω ορίου), ως διαλαμβάνεται και στην έγκληση του εντολέως μας, θα πρέπει να ασκηθεί ποινική δίωξη για τοκογλυφία.
Σημειωτέον ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας το 2018 επιβεβαίωσε τη θέση ότι δεσμεύονται και οι εταιρίες leasing από τους περιορισμούς που ισχύουν για τα πιστωτικά ιδρύματα σε σχέση με το ζήτημα αυτό, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Εκ τούτων έπεται ότι οι χρηματοδοτικές μισθώσεις, ως «πιστώσεις» που χορηγούνται από τις εταιρείες χρηματοδοτικής μίσθωσης (ήτοι από «χρηματοδοτικά ιδρύματα», κατά τα άρθρα 2 παρ. 11 και 11 παρ. 1 του ν. 3601/2007), εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 4 παρ. 4 του ν. 3601/2007 και, κατά συνέπεια, το επιτόκιο υπερημερίας επί των οφειλομένων μισθωμάτων από συμβάσεις χρηματοδοτικής μίσθωσης υπόκειται στους περιορισμούς της ΠΔ/ΤΕ 2393/1996 και δεν επιτρέπεται, ως εκ τούτου, να υπερβαίνει, κατά τα εκτιθέμενα στη σκέψη 4, το προβλεπόμενο στην οικεία σύμβαση επιτόκιο ενήμερης οφειλής περισσότερο από δύο και μισή εκατοστιαίες μονάδες (2,5%) ετησίως».
(Για περισσότερα σχετικά με το θέμα δείτε εδώ)
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις