Εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 1996/2021 απόφαση του Εφετείου Αθηνών με βάση την οποία απορρίφθηκε αγωγή αντιδίκου εντολέα μας για αποζημίωση πελατείας και διαφυγόντα κέρδη. Συγκεκριμένα ενώ πρωτοδίκως είχε επιδικαστεί ποσό αποζημίωσης ύψους άνω των 500.000 ευρώ, το Εφετείο δέχτηκε την έφεση και απέρριψε την επίμαχη αγωγή εν μέρει ως αόριστη και εν μέρει ως αβάσιμη. Τα βασικά σημεία της απόφασης που χρήζουν σχολιασμού είναι τα εξής: α) για να προσδιορίσει το δικαστήριο το ύψος της αποζημίωσης πελατείας θα πρέπει να ξεκινήσει με ποσοτικό υπολογισμό στον οποίο ανέρχεται η απώλεια προμηθειών προβλέποντας το χρονικό διάστημα κατά το οποίο μετά τη λύση της σύμβαση θα μπορούσαν να μείνουν ενεργείς οι πελατειακές σχέσεις που οικοδόμησε με τη δράση του ο εμπορικός αντιπρόσωπος και β) η κατάφαση σπουδαίου λόγου στερεί τον αντιπροσωπευόμενο από την αξίωση αποζημίωσης για διαφυγόντα κέρδη ανεξαρτήτως του αν τελικά ο σπουδαίος λόγος συνδέεται με υπαιτιότητα του καταγγελόμενου προσώπου ή μη. Ειδικότερα η εφετειακή απόφαση αναφέρει τα εξής χαρακτηριστικά: «Ειδικότερα η ενάγουσα υπολογίζει την αιτούμενη αποζημίωση παραθέτοντας αναλυτικά στην αγωγή μόνο τις ανά μήνα συνολικές εισπραχθείσες πάσης φύσεως αμοιβές για όλο το χρονικό διάστημα της συνεργασίας της με την πρώτη εναγομένη … χωρίς μάλιστα να προσδιορίζει αν στα παραπάνω ποσά συμπεριλαμβάνεται και ο ΦΠΑ. Σύμφωνα δε με όσα αναγράφονται στην οικεία ανωτέρω νομική σκέψη, δεν πρέπει να τίθεται ως αφετηρία των υπολογισμών για τον καθορισμό του ύψους της αιτούμενης αποζημίωσης πελατείας μόνο το ανωτέρω όριο αποζημίωσης, αλλά δύο μετρήσιμα μεγέθη και συγκεκριμένα οι διατηρούμενες εκ μέρους του εντολέα και μετά τη λύση της σύμβασης ωφέλειας αφενός και η απώλεια προμηθειών του αντιπροσώπου αφετέρου, δεδομένου ότι η αποζημίωση πελατείας δεν μπορεί να υπερβαίνει το μικρότερο από τα δύο ως άνω ποσά. […] Όμως το δικαστήριο αυτό κρίνει ότι θεμελιώνεται σπουδαίος λόγος και έκτακτη περίσταση για την καταγγελία αυτή. Και αυτό διότι αποδείχθηκε με βεβαιότητα ότι μετά την αποχώρηση του ανωτέρω σημαντικού εταίρου … από την ενάγουσα και την ήδη μειωμένη απόδοση της τελευταίας σε νέες συνδέσεις …δημιουργήθηκε εύλογη υποψία για πιθανή συνεργασία και άλλων εταίρων της ενάγουσας με την ανωτέρω ανταγωνίστρια εταιρεία (όπως και έγινε, έστω και μετά την καταγγελία) και οπωσδήποτε δυσπιστία σχετικά με την ικανότητα της ενάγουσας να συνεργαστεί στο μέλλον με την πρώτη εναγομένη».
(Για περισσότερα βλ. εδώ)
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις