Δημοσιεύθηκε η υπ’ αριθμ. 2628/2024 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία δέχθηκε τους βασικούς ισχυρισμούς της αγωγής της εντολέως μας ανώνυμης εταιρείας κρίνοντας ότι οι γονείς της εναγόμενης και εν ζωή μέτοχοι της εταιρείας, κατά την περίοδο που διετέλεσαν μέλη του διοικητικού συμβουλίου της, συνήψαν με την εντολέα μας άτυπες συμβάσεις δανείου συνολικού ποσού 1.340.000,00 ευρώ, οι οποίες εξέρχονταν από τα όρια της τρέχουσας συναλλαγής, χωρίς την απαιτούμενη εκ του νόμου άδεια της γενικής συνέλευσης και συνεπώς, ήταν αυτοδικαίως άκυρες, κατ’ αρθ. 23α κν 2190/1920. Ως εκ τούτου, η επίμαχη απόφαση έκρινε ότι η εναγόμενη και μέτοχος της εντολέως μας, καταρχήν οφείλει, ως κληρονόμος των γονέων της, να αποδώσει στην εντολέα μας το ποσό των 670.000,00 ευρώ (το μέρος που αντιστοιχεί στο κληρονομικό της δικαίωμα), βάσει των διατάξεων περί αδικαιολόγητου πλουτισμού (904 επ. ΑΚ).
Συγκεκριμένα, κατόπιν ελέγχου που διενήργησε η διορισθείσα το έτος 2018 προσωρινή διοίκηση της εντολέως μας εταιρείας στα οικονομικά στοιχεία της, διαπιστώθηκε έλλειμμα στο ταμείο της ύψους 1.340.000,00 ευρώ, το οποίο εμφανιζόταν στον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό της για το έτος 2012 ως «απαιτήσεις κατά οργάνων διοίκησης». Αναφορικά με το ποσό αυτό, είχαν εκδοθεί οκτώ (8) εντάλματα πληρωμής προς τους γονείς της εναγομένης και τότε μετόχους και μέλη του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας με αναγραφόμενη αιτιολογία «προς διευκόλυνσή του/της».
Ειδικότερα, η επίμαχη απόφαση δέχθηκε χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, ότι: «[…]ο συνδυασμός των εκφράσεων που αναγράφονται στα εντάλματα πληρωμής «προς διευκόλυνση» και της καταγραφής στον ισολογισμό του έτους 2012 ότι το ποσό που αντιστοιχεί σε αυτό έχουν αναλάβει οι γονείς της εναγομένης είναι «απαιτήσεις κατά οργάνων Διοίκησης», οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για κατάρτιση δικαιοπραξίας με τα συγκεκριμένα πρόσωπα, μη χαριστική (αλλιώς δεν θα αναφερόταν – υπολογίζονταν ως απαιτήσεις) και συγκεκριμένα άτυπων συμβάσεων δανείου. Ωστόσο, όπως αναφέρεται αναλυτικά στην ως άνω υπό ΙΙΙ νομική σκέψη, τέτοιες συμβάσεις της εταιρίας με τους ιδρυτές ή τα μέλη του Δ.Σ. είναι αυτοδίκαια άκυρες. Επομένως, δεν υφίσταται νόμιμη αιτία για τον πλουτισμό των γονέων της εναγομένης από την περιουσία της ενάγουσας εταιρίας και κατ’ αρχάς οφείλει την απόδοσή του, ως κληρονόμος τους και στο μέτρο της κληρονομικής διαδοχής […]».
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις